باد صبا ! گذر کنی ار در سرای دوست

برگو که دوست سر ننهد جز به پای دوست

من سر نمی نهم ، مگر اندر قدوم یار

من جان نمی دهم ، مگر اندر هوای دوست

کردی دل مرا ز فراق رُخت کباب

انصاف خود بده که بود این سزای دوست ؟

مجنون اسیر عشق شد ، اما چو من نشد

ای کاش کس چو من نشود مبتلای دوست

دیوان امام خمینی رحمه الله علیه.